5 ژانویه 2024 - یک مطالعه ی جدید نشان داد که درمان با مهارکننده‌های SGLT2 نباید در پاسخ به کاهش اولیه نرخ تخمینی فیلتراسیون گلومرولی (eGFR)در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کاهش خفیف کسر جهشی (HFmrEF) یا کسر جهشی حفظ شده (HFpEF) قطع شوند.
یافته‌های حاصل از تجزیه و تحلیل ثانویه ی از پیش تعیین‌شده ی کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده DELIVER به صورت آنلاین در JAMA Cardiology در ۱۲ نوامبر ۲۰۲۳ منتشر شد.
محققان نشان دادند که در بین 5788 شرکت‌کننده در کارآزمایی DELIVER، کاهش اولیه eGFR بیش تر از 10٪ از مقدار پایه(در مقابل 10٪ ≤) شایع بود و با افزایش خطر پیامد اولیه قلبی عروقی در بیمارانی که به طور تصادفی دارونما دریافت می کردند، مرتبط بود، اما نه در بین آنهایی که بطور تصادفی داپاگلیفلوزین دریافت کردند. بنابراین، کاهش اولیه eGFR بیش از 10 درصد با پیامدهای نامطلوب کلیوی در بیماران تحت درمان با داپاگلیفلوزین مرتبط نبود.
محققان به کاهش اولیه مورد انتظار در eGFR پس از شروع یک مهارکننده کوترانسپورتر-2 سدیم-گلوکز (SGLT2i) اشاره کردند که در بیماران مبتلا به دیابت، نارسایی قلبی و بیماری مزمن کلیوی مشاهده شده است. دکتر Finnian R. Mc Causland، و همکارانش از بیمارستان زنان و بریگهام در بوستون، به بررسی پیامدهای تغییرات اولیه در eGFR در میان بیماران مبتلا به HFmrEF یا HFpEF ثبت نام شده در کارآزمایی DELIVER که از سال 2018 تا 2022 انجام شده بود، پرداختند. در این مطالعه چند مرکزی بین المللی بیماران با کسر جهشی بیشتر از 40٪ و eGFR بیشتر یا مساوی 25، شرکت داشتند.
این مطالعه شامل 5788 شرکت‌کننده بود (میانگین سنی 72 سال؛ 56 درصد مرد بودند). آنها به طور تصادفی 10 میلی گرم در روز داپاگلیفلوزین یا دارونما دریافت کردند.
محققان فراوانی کاهش اولیهeGFR (از پایه تا ماه اول) را بین داپاگلیفلوزین و دارونما مقایسه کردند. از مدل‌های Cox تنظیم‌شده برای فاکتورهای پیش‌آگهی اولیه و تثبیت شده به منظور تعیین ارتباط کاهش اولیه eGFR با نتایج کلیوی(بیشتر یا مساوی با 50% کاهش eGFR،eGFR<15 یا دیالیز، مرگ ناشی از علل کلیوی) و نتایج قلبی عروقی (مرگ قلبی عروقی یا رویداد نارسایی قلبی) مشخص شده در ماه اول و طبقه بندی شده توسط دیابت، استفاده شد.
این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:
· میانگین تغییر در سطح eGFR از ابتدا تا ماه اول با دارونما 1- و با داپاگلیفلوزین 4- بود (تفاوت، 3-).
· نسبت بیشتری از بیماران در گروه داپاگلیفلوزین کاهش اولیه eGFR را به میزان بیش از 10٪ را در مقابل دارونما تجربه کردند (40٪ در مقابل 25٪؛ نسبت شانس: 1.9).
· کاهش اولیه eGFR به میزان بیش از 10% (در مقابل ≤10%) با خطر بالاتر پیامد قلبی عروقی اولیه در بین افرادی که به طور تصادفی دارونما دریافت می کردند، مرتبط بود(نسبت خطر تعدیل شده[aHR]: 1.33) اما نه در بین افرادی که به طور تصادفی داپاگلیفلوزین دریافت می کردند(aHR: 0.90).
· هنگامی که آستانه های جایگزین کاهش اولیه eGFR در نظر گرفته شد و هنگامی که به عنوان یک اندازه گیری مستمر تجزیه و تحلیل شد، ارتباطات مشابهی مشاهده شد.
· کاهش اولیه eGFR بیش از 10 درصد با پیامدهای نامطلوب بعدی ترکیبی کلیوی در بیماران تحت درمان با داپاگلیفلوزین همراه نبود(aHR: 0.94).
محققان نوشتند: این یافته‌ها نشان می‌دهند که کاهش اولیه eGFR شایع است، اما با خطر بعدی حوادث قلبی عروقی یا کلیوی در میان بیماران مبتلا به HFmrEF یاHFpEF تحت درمان با داپاگلیفلوزین مرتبط نیست.
آنها نتیجه گیری کردند که "این داده ها به عنوان یک راهنمای بالینی نشان می دهند که نباید درمان با مهارکننده هایSGLT2 را در پاسخ به کاهش اولیهeGFR قطع کرد".
منبع:
https://medicaldialogues.in/cardiology-ctvs/news/no-need-to-discontinue-sglt2-inhibitors-in-response-to-initial-egfr-decline-in-heart-failure-patients-122452